Μια {φανταστική} Πασχαλιά στον πρωτοβυζαντινό οικισμό της Ολυμπίας Σουρούπωνε και ο Ανδρέας, ο μαρμαράριος , αμπάρωσε την πόρτα του εργαστηρίου του και ξεκίνησε με αργά βήματα για την μεγάλη εκκλησιά στο κέντρο του χωριού. Γέρασε πια και κρατούσε με κόπο ανοιχτό το εργαστήριό του, την περισσότερη δουλειά τώρα έβγαζαν οι δυο νεαροί βοηθοί. Ήταν η Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου και αυτός υπηρετούσε στο ναό αναγνώστης. Είχε ωραία δυνατή φωνή, εκφωνούσε το Ευαγγέλιο, τα απομνημονεύματα των αποστόλων, τα συγγράμματα των προφητών και έκανε τα ιερά κείμενα καθαρά και κατανοητά προς το εκκλησιαστικό πλήρωμα. Ήταν ταπεινός άνθρωπος, ήπιος στα φερσίματα και πάντα γλυκομίλητος αλλά βαθιά μέσα του καμάρωνε για τη θέση και τα καθήκοντά του στην εκκλησιά μα και γιατί σε αυτόν έλαχε ο κλήρος να κατασκευάσει το δάπεδο του Οίκου του Κυρίου αφού ήταν ο καλύτερος ειδικευμένος τεχνίτης του χωριού . Ζούσε σε ένα παράξενο χωριό ο Ανδρέας. Τα φτωχικά αλλά νοικοκυρεμένα σ